Aktor, satyryk.

Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom uzyskał w 1960 r.). Był jednym z założycieli (m.in. ze Zbigniewem Cybulskim i Bogumiłem Kobielą) gdańskiego, studenckiego teatru Bim-Bom (w latach 1954–1960). Należał do składu aktorskiego tego teatru (główna rola Dobrego Ducha w pierwszym programie pt. „Achaaa”). Jeszcze w czasie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor i aktor oraz jako autor i rysownik-karykaturzysta z prasą lokalną i ogólnopolską, tj. „Dookoła świata”, „Po prostu”, „Dziennik Bałtycki”, „Szpilki”, „itd” i inne.

W 1960 r. zadebiutował w filmie „Do widzenia do jutra” Janusza Morgensterna. W drugiej połowie lat 60. występował w Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył m.in. z Jerzym Gruzą programy rozrywkowe „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe”, „Kariera i Runda”. W latach 70. był współautorem radiowego magazynu satyrycznego „60 minut na godzinę” (Program III), gdzie występował w kilkunastu rolach, tworząc m.in. postacie Kolegi Kierownika i Kolegi Kuchmistrza. Prowadził też w radiu poranne pogadanki. Wraz z Piotrem Skrzyneckim prowadził pierwszy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 60. i 70. często występował na estradzie, najpierw w Kabarecie Wagabunda (m.in. z Marią Koterbską, Mieczysławem Czechowiczem i Bogumiłem Kobielą), potem w programie „Popierajmy się” (z Bohdanem Łazuką, Tadeuszem Rossem, Piotrem Szczepanikiem i Ryszardem Markowskim), a później, do stanu wojennego, w indywidualnych wieczorach autorskich.

W 1980 r. Jacek Fedorowicz wstąpił do „Solidarności”, współpracował z Radiem „S” Regionu Mazowsze. Na początku stanu wojennego zerwał wszelkie kontakty z państwowymi środkami przekazu. Wraz z żoną Anną zaangażował się w działalność Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Występował głównie w obiektach sakralnych, tam urządzał wystawy swoich karykatur i popierających opozycję rysunków, występował też z odczytami w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Wtedy powstały audycje (audio i video) rozprowadzane na kasetach w tzw. drugim obiegu (emitowało je także Radio Wolna Europa). Jednym z jego pomysłów z tamtych czasów było ośmieszanie reżimowego dziennika telewizyjnego. W 1989 był współautorem audycji przedwyborczych Komitetu Obywatelskiego, w których m.in. omawiał zasady głosowania.

Autor programów satyryczno-politycznych rozpowszechnianych w latach 80-tych poza cenzurą. Od 1989 ponownie występował w telewizji i publikował w prasie.

Stworzył wiele niezapomnianych kreacji filmowych, m.in. w: „Kryptonim Nektar”, „Lekarstwo na miłość”, „Walkower”, „Zawsze w niedzielę”, „Kochajmy syrenki”, „Małżeństwo z rozsądku”, „Polowanie na muchy”, „Milion za Laurę”, „Motodrama”, „Nie ma róży bez ognia”. Jest też autorem scenariusza filmu „Kochajmy syrenki” i współautorem, wraz ze Stanisławem Bareją, scenariuszy „Nie ma róży bez ognia” i „Poszukiwany, poszukiwana”.

Jacek Fedorowicz jest nadal czynny zawodowo – do roku 2006 roku współpracował z TVP tworząc programy Dziennik Telewizyjny i SEJF, przygotowuje kolejne wieczory autorskie, publikuje felietony. Jest felietonistą polskiej edycji „Runner's World”.

Na VII Festiwalu Dobrego Humoru w 2016 r. aktor otrzymał nagrodę za całokształt twórczości artystycznej.